Birey için üç yaşından ergenliğin sonuna on sekiz yaşına kadar olan süreyi kapsayan dönem çocukluk dönemidir. Çocukluk döneminde çocukta davranış bozukluğu olarak adlandırılacak davranışlar gözlemlenebilir. Bu davranışların başında saldırganlık, yalan söyleme, saç koparma, yemek sorunları, uyku sorunları, altına kaçırma, tırnak yeme gibi davranışlar gelir. Çocukluk döneminde ve hatta sonrasında da en sık rastlanan davranış bozuklukları arasında tırnak yeme davranışı öne çıkar. Tırnak yeme davranışı sıklıkla 4-6 yaş aralığında kendini gösterir ama daha ileri yaşlarda da devam ettiği gözlemlenmektedir. Kız çocuklarında erkek çocuklarına oranla daha sık görüldüğü gözlemlenmiştir.
Çocuğun kendisini güvensiz, değersiz, üzgün ve kaygılı hissetmesi tırnak yeme davranışı göstermesine neden olabilir. Ayrıca çocuk tırnak yeme davranışını başka bir bireyden modelleyerek de göstermeye başlayabilir. Baskıcı bir aile, ebeveynlerin anlaşmazlıkları, çocuğun azarlanması, çocuğun ebeveynler tarafından dinlenmiyor oluşu, çocuğa yüklenen ama çocuğun kaldıramayacağı sorumluluklar çocuğun tırnak yeme davranış bozukluğunu göstermesine sebep olabilir.Davranışın altında yatan asıl sebebi anlamak için çocuğun hangi durumlarda davranışı gösterdiğini gözlemlemek gerekir. Okulda ve arkadaşları arasında tırnak yeme davranışını daha sık gösteren çocuk için sosyal ortamlarda stres yaşadığını ve bu stresi atmak için davranışı daha sık gösterdiği çıkarımına ulaşılabilir. Sadece stres anlarında da değil çocuklar bu davranış bozukluklarını çok rahat bir zamanda örneğin akşamları televizyon karşısındayken de gösterebilir. Kimi çocukların da ilgi çekmek amacıyla tırnak yeme davranışı gösterdiği anlaşılmıştır.
Çocukluk dönemi davranış bozuklukları arasında kabul edilen tırnak yeme davranışının tedavisi için bir psikologtan yardım alınması gerekir. Psikoloğun çocukla kurduğu ilişki sayesinde davranışın altında yatan asıl sebep anlaşılabilir. Çocuğun kaygılı olduğu konularda kaygısının azaltılması, çocuğun ilgi ve sevgi konusunda doygunluğa gelmesinin sağlanması, çocuğun dinlenmesi ve çocuğa saygı gösterilmesi çocuğun kendine olan güvenin kurulmasını sağlayacak bu olumsuz davranışın yerini olumlu davranışlar almaya başlayacaktır.